การพัฒนานักศึกษาให้มีความรู้ ความเข้าใจ และทักษะด้านการวิจัย ถือเป็นปัจจัยเชิงกลยุทธ์ที่มีความสำคัญต่อการยกระดับคุณภาพการศึกษาและการพัฒนาประเทศในระยะยาว งานวิจัยเป็นกลไกหลักในการสร้างองค์ความรู้ใหม่ การตรวจสอบความถูกต้องของทฤษฎี ตลอดจนการพัฒนานวัตกรรมเพื่อแก้ไขปัญหาที่ซับซ้อนในระดับชุมชน สังคม และประเทศชาติ (OECD, 2019) ดังนั้นการบ่มเพาะนักศึกษาให้มีสมรรถนะด้านการวิจัย จึงเป็นรากฐานที่เอื้อต่อการสร้างทุนมนุษย์ที่มีศักยภาพสูง ซึ่งสามารถตอบสนองต่อความท้าทายในศตวรรษที่ 21 (World Bank, 2020) การพัฒนาศักยภาพนักศึกษาในฐานะนักวิจัย จะช่วยเสริมสร้างความสามารถในการคิดเชิงวิเคราะห์อย่างมีเหตุผล การสังเคราะห์ข้อมูลอย่างเป็นระบบ การประเมินเชิงวิพากษ์ และการผลิตองค์ความรู้ที่มีความน่าเชื่อถือและสามารถนำไปใช้ประโยชน์ได้จริง ทั้งในเชิงนโยบายสาธารณะ การวางแผนยุทธศาสตร์การพัฒนา และการสร้างความเข้มแข็งให้กับเศรษฐกิจฐานความรู้ (Knowledge-based Economy) (UNESCO,2021) อีกทั้งยังสอดคล้องกับแนวทางการพัฒนาที่ยั่งยืน (Sustainable Development Goals: SDGs) ที่เน้นการใช้วิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี และนวัตกรรมในการพัฒนาประเทศ (United Nations, 2015)

        ทั้งนี้การพัฒนานักศึกษาให้เป็นนักวิจัยไม่เพียงเป็นการยกระดับคุณภาพบัณฑิตในเชิงวิชาการ แต่ยังเป็นการลงทุนเชิงโครงสร้างเพื่อสร้างทุนทางปัญญา (Intellectual Capital) และศักยภาพการวิจัยของประเทศ ซึ่งจะนำไปสู่การเพิ่มขีดความสามารถในการแข่งขันในระดับนานาชาติ การยกระดับคุณภาพชีวิตของประชาชนและการพัฒนาประเทศอย่างมั่นคง มั่งคั่ง และยั่งยืนในระยะยาว (National Research Council of Thailand [NRCT],2022)