บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทาได้กำหนด การมีเครือข่ายในการพัฒนาร่วมกันอย่างมีประสิทธิภาพ เป็นเป้าประสงค์เชิงยุทธศาสตร์ เพื่อยกระดับคุณภาพการผลิตบัณฑิต งานวิจัย และบริการวิชาการสู่มาตรฐานสากล ท่ามกลางพลวัตโลกาภิวัตน์ เศรษฐกิจฐานความรู้ และการเปลี่ยนผ่านสู่ดิจิทัล การดำเนินงานด้านความร่วมมือระหว่างประเทศก่อนหน้าแม้มีผลสำเร็จหลายประการ แต่ยังมีลักษณะกระจัดกระจาย ขาดเกณฑ์คัดเลือกพันธมิตรที่เป็นระบบ กลไกกำกับดูแลและการติดตามผลยังไม่เชื่อมโยงข้อมูลหลักฐานเชิงประจักษ์อย่างครบถ้วน จึงเกิดความจำเป็นในการ จัดการความรู้ เพื่อรวบรวม ออกแบบ และทำให้ความรู้เชิงปฏิบัติการเป็นระบบเดียวกัน สามารถถ่ายทอดและนำไปใช้ซ้ำได้ในทุกหลักสูตร/หน่วยงานย่อยของบัณฑิตวิทยาลัย
เพื่อตอบโจทย์ดังกล่าว บัณฑิตวิทยาลัยได้พัฒนา คู่มือแนวทางในการสร้างเครือข่ายต่างประเทศ (ฉบับปฏิบัติการ พ.ศ. 2568) เป็นคลังความรู้กลาง ซึ่งกำหนดกรอบและเครื่องมือสำคัญ เช่น แผนที่พอร์ตความร่วมมือ (Portfolio), เกณฑ์คัดเลือกพันธมิตรแบบให้คะแนน (Scoring Rubric), โครงสร้างกำกับดูแลและ RACI, ขั้นตอนงานและ SLA, เครื่องมือดิจิทัล (Partner CRM, e-Workflow: OSS+AI, M&E Dashboard), ทะเบียนความเสี่ยง (Risk Register) ตลอดจนเอกสารมาตรฐาน (Concept Note, TOR, ร่าง MOU/MOA/LOI, DPA/NDA) ทั้งหมดนี้เป็น องค์ความรู้เชิงระบบ ที่แปลงจากประสบการณ์ปฏิบัติงานจริงให้กลายเป็นมาตรฐานเดียวกันของทั้งองค์กร