ในยุคปัจจุบันที่โลกกำลังก้าวเข้าสู่ยุคดิจิทัลอย่างเต็มตัว เทคโนโลยีได้เข้ามามีบทบาทสำคัญในทุกมิติของชีวิต ทั้งในด้านเศรษฐกิจ สังคม และการศึกษา ส่งผลให้ความต้องการแรงงานที่มีทักษะด้านเทคโนโลยีดิจิทัลเพิ่มสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว ข้อมูลจากสถาบันวิจัยเพื่อการพัฒนาประเทศไทย (TDRI) ระบุว่า ทักษะดิจิทัลเป็นหนึ่งในทักษะสำคัญที่ตลาดแรงงานต้องการมากที่สุด และผู้ที่ไม่มีทักษะเหล่านี้อาจเผชิญกับความเสี่ยงในการตกงานหรือขาดโอกาสในการเติบโตในสายอาชีพ สอดคล้องกับรายงานของ World Economic Forum ที่ชี้ให้เห็นว่าภายในปี 2025 งานมากกว่า 50% จะต้องอาศัยทักษะดิจิทัลขั้นสูงสภาพการณ์นี้สะท้อนให้เห็นว่าการพัฒนาทักษะดิจิทัลไม่ใช่เพียงทางเลือก แต่เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการอยู่รอดและการแข่งขันในยุคใหม่นี้
แม้ว่าการพัฒนาทักษะดิจิทัลจะเป็นสิ่งสำคัญ แต่บุคลากรและนักศึกษาของวิทยาลัยนวัตกรรมและการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา ยังคงประสบปัญหาด้านการเข้าถึงและพัฒนาทักษะเหล่านี้อย่างเป็นระบบ เนื่องจากความรู้ด้านเทคโนโลยีดิจิทัลมีการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว ทำให้ความรู้และเทคนิคที่ใช้ในปัจจุบันอาจล้าสมัยในเวลาอันสั้น นอกจากนี้ ยังขาดการรวบรวมและจัดเก็บองค์ความรู้ที่เป็นระบบ ทำให้บุคลากรและนักศึกษาไม่สามารถแลกเปลี่ยนเรียนรู้เทคนิคใหม่ ๆ ระหว่างกันได้อย่างมีประสิทธิภาพ นำไปสู่การทำงานที่ซ้ำซ้อนและขาดนวัตกรรม ปัญหาเหล่านี้ส่งผลกระทบโดยตรงต่อคุณภาพการเรียนการสอนและประสิทธิภาพการทำงานของบุคลากรภายในวิทยาลัย
ดังนั้น การจัดการความรู้เรื่องเทคนิคการพัฒนาทักษะเทคโนโลยีดิจิทัลจึงมีความจำเป็นอย่างยิ่งสำหรับวิทยาลัยนวัตกรรมและการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา เพื่อให้สามารถรวบรวม จัดระเบียบ และเผยแพร่องค์ความรู้ที่เป็นประโยชน์ได้อย่างมีประสิทธิภาพ การจัดการความรู้ที่ดีย่อมส่งผลให้บุคลากรและนักศึกษาสามารถเข้าถึงและเรียนรู้เทคนิคใหม่ ๆ ได้อย่างรวดเร็วและต่อเนื่อง ประโยชน์ที่ได้รับจากการจัดการความรู้ในครั้งนี้ ได้แก่ การยกระดับขีดความสามารถของบุคลากรและนักศึกษาให้พร้อมสำหรับการเปลี่ยนแปลงในยุคดิจิทัล, การสร้างวัฒนธรรมแห่งการเรียนรู้และการแลกเปลี่ยนภายในองค์กร, และ การเพิ่มประสิทธิภาพการทำงานและนวัตกรรม ซึ่งจะส่งผลให้วิทยาลัยสามารถสร้างสรรค์หลักสูตรและงานวิจัยที่ทันสมัยและเป็นประโยชน์ต่อสังคมต่อไปในอนาคตได้อย่างยั่งยืน